Permanente URL:
http://la.sandrart.net/-text-sculpturae-0273

62

SILENVS.

PRovectioris aetatis Satyri, Pausania teste, Sileni nuncupati fuere; dicti, ut Phurnutus ait, ἀπὸ τοὺ σιλαίνειν, id est, ab irridendo, et oculis praecipue. Eusebius, tertio Praeparationis Evangelicae, Silenum ait spiritalis motus symbolum fuisse, qui non parum universo conducit; cuius caput propter canitiem, candore fulgens, caelestis motus: Caesaries vero, quae inferioribus imaginis partibus apponitur, crassitudinem terrestris aeris significat. Et paullo post irridens, subiungit: Cur, si motus spiritalis Silenus est, et motivam virtutem significat, tum caelestem candorem capitis, tum aeriam et crassiorem prolixitate ac densitate barbae, etc. Maximus Tyrius, in Sermone trigesimo, inquit, Silenum ebrium laqueis et vinculis constrictum, Midae praedixisse varia et diversa; unde facile videmus, Virgilium argumentum suae eclogae, Sileni, desumsisse. Plutarchus in consolatione Apollonii: Ferunt, inquit, Silenum iam captum, post venationem percontanti, quidnam esset hominibus optimum, quidque omnium maxime optabile? primum quidem silentium tenuisse; mox ita locutum: Optimum est omnibus, non nasci; sed post hoc est scilicet, genitos quam celerrime interire! De caetero mirabile illud in Pariorum lapidicinis proditum est, gleba lapidis unius cuneis dividentium soluta, imaginem Sileni intus extitisse; ut Plinius scribit. Sileni a Catullo Nysigeni cognominati sunt, dum ait:

Cum thyaso Satyrorum, et Nysigenis Silenis.

Σαυᾶδαι et Σαῦδοι Sileni a Macedonibus appellabantur, ut Amerias apud Hesychium testatur: Erant et, qui Πάρεδροι, id est, assistentes daemones dicti; qualis, qui Socrati assistebat, de quo Apuleius, peculiari libro: Fuere insuper Ὀνόσχελοι, asininis cruribus; qui et sese mares exhibere, interdum et leonis, vel canis, vel alterius animalis specie apparere ferebantur. Illa autem statua Romae, in horto Cardinalis Ludovisii, spectatoribus suis oblectamento est, ob crassam scilicet ac brevem Sileni formam, hircinis utribus indormienti, et semper-virente pyrola coronati; quae vini, homines exhilarantis, symbolum vulgo creditur.