i

PASQUINUS

Io non son (come paio) un Babbuino
stroppiato, senza piedi, et senza mani,
Ne men con glialtri membri sconci et strani,
La simmia son di Niccolo Zoppino.

Ma son quel Famosissimo Pasquino
ché tremar faccio i signor piu soprani,
et stupir forastieri, et Paesani
Quando compongo in volgare, o in latino.

Non dir mai verse voi viuer in Corte

Roma oggnio Pazzo Domma

Pasquinus eram nunc Lapis,
Forsan Apis: quia pungo.
Dii tibi culeum: si spernis aculeum.
Etiam mellibus ungo: veritas dat favos.
Et felle purgo: si sapis.
Audi Lapidem:
magis lepidum, quam lividum.
Fruere salibqus insulse!
ut bene sapias.
Calcibus calceos olim aptavi:
nunc rectos pedibus gressus inculco,
Abi in lapidicina: si spernis [lapidicinium]

Lapis loquitur: forsan Lapides increpat
Roma olim, quot homines, tot Statua: hodie tot lapides, quot homines.
Nisi tu faceres, qua laquor: mutus ego Lapis essem.
Lapis latrat: canis est: forsan funes videt.
Video te, et rideo: Odia non audio.
Forsan tu alapas Lapidi non laesurus laederis: impinges, non punges.
Ego neminem laedo, nisi malos accede si bonus es.
Audi me loquentem, et vitam corrige: ne vitia tua omnes loquantur.
Si me conteris: in plures Lapis lapides abibit:
Etiam Lapilli loquentur.