328

CCLXV. CLAUDIUS GILLIUS,
alias Lotharingus,

CCLXV. CLAUDIUS GILLIUS, alias Loraines.A Patria cognominatur, e tenui satis principio et scientia valde mediocri, ad tantam in arte pictoria ascendit gloriam, ut laudes eius universum quasi peragraverint orbem: Hic cum in scholam primo, ut literas pingere disceret, mitteretur, ibidemque parum, imo nihil fere proficeret, a parentibus suis in disciplinam tradebatur pictori Artocreata pinsere discit. cuidam artocreatum: cumque in hoc opificio quaedam addidicisset, cum pluribus sympatriotis suis eiusdem professionis Romam proficiscebatur, cum ibidem semper aliquot centuriae coqui et artocreatarii degant Lotharingi. Cum autem linguae Italicae omniumque civilitatum imperitus esset, adeoque servitium aliquod commodum habere non posset, pictor tandem quidam, ingeniosus satis, et quamvis podagrae malo saepius vexatus, pluribus tamen ob genium hilarem acceptissimus, Ad Augustinum Tasum venit pictorem Romanum cui nomen Augustinus Tasus, eundem ad se recipiebat: cumque hic in conclavibus Cardinalium pro ornamentis supra tapetes multas picturas Architectonicas, ut Zophoros et similia haberet quae pingeret, item opera quaedam optica, et alia eidem hinc inde elaboranda essent, unde propter haec et alia negotia saepius equo peregre abire, diversisque in locis commorari cogebatur; hic Claudius Gillius culinae ipsius totique rei oeconomicae interea prospiciebat, curato simul equo, mundatisque ubique mundandis; terendo itidem colores, et expurgando axiculum et penicillos; quod praeter Bonam rem suam, quo nomine compellare solebat pallacem suam, domi suae alias neminem sustentaret.

Inter haec ministeria igitur, consulente et informante eum Patrono, Prospectivae operam dabat; cuius regulas cum statim imbibisset, diagraphicae quoque studere incipiebat; cum autem difficultates hic reperiret nimias, ut nec elegantiae nec decori locum dare ullum posset, prioribus libentius inhaerebat; paucisque in annis tantopere preficiebat, ut proprio instituto domicilio subdialia aedificiis exornata pingeret; quae tamen, quod tanti etiam non essent, eo viliori vendebat pretio, parsimoniae

Methodus addiscendi artem. eo tenacius studens. Multo tamen fervore magnoque studio in id incumbebat, ut vera artis attingeret fundamina; quare ad intimiora naturae adyta penetraturus ante diluculum iam in ipsam usqueusq;v noctem in campis haerebat, ut aurorae status varios, solisque ortum et occasum, una cum horis vespertinis iuxta verum naturae exemplar depingere disceret: cumque modo hoc modo illud in campo bene considerasset, eodem colore statim pigmenta sua distemperabat, domumque cum iis recurrens, operi illa proposito multo maiori applicabat veritate, quam ullus ante eum fecerat alius: quo difficillimo et molestissimo discendi genere multos insumebat annos, quotidie in campum excurrens, viamque tam longam citra taedium regressus: donec aliquando Tibure intra rupes me offenderet asperrimas, apud cataractas illas nobiles, penicillum manu tractantem, et ad nativa prototypa non imaginationis et inventionis vi, sed natura ipsa suggerente varia pingentem; quae tantopere ipsi placebant, ut simili dehinc insisteret methodo, et postmodum laboriositate indefessa et pertinacia invincibili in imitanda quoad tractus subdiales natura eos usque pertingeret, ut subdialia eius a graphicophilis anxie exhinc conquirantur, caro pretio coemantur, in loca varia transmittantur, et quantumvis primitus minimi aestimata, dehinc tamen centenis et ultra coronatis aureis divendantur, ut licet sedulus admodum labori incumberet, sufficientem tamen illorum copiam producere non posset.

Cumque Prospectivae regulas ex amussim calleret, duriores colorum rigores sic infringere atque temperare noverat, ut pristina non amplius materia, sed res eadem ipsa, quae effiguranda erat, superesse videretur: et quia nullo unquam superabatur taedio, rei unicae saepe tamdiu inhaerebat, donec id resultaret, quod memoria eius locupletissima ex ipsa rerum natura et essentia quasi assuxerat, unde omnes subdialium pictores eundem dehinc imitati, pro regula sibi praescribebant, laudibus eius ad sidera quasi evectis.

Vita eius civilis.In vita civili autem aulicis quidem haud adeo fucatus erat civilitatibus, beneficus tamen et candidus gaudiumque nullum quaerebat aliud, quam quod e sua pronasceretur