2
Suecicae, et aliae plures. Pictura Convivii Pacificatorii. Encomium eius Harsdorfferianum. Opus eius de Decollatione Johannis Baptistae. Effigiem Ferdinandi III. Imperatoris pingit; Et Imperatricis: Regisque Romanorum; et Leopoldi Archiducis. In magna est gratia Imperatoris. Inventio Imperatoris pro iconibus familiae Austriacae. Opus Aichstadianum de oleo S. Walpurgis. Opera Lambacensia; 1. Assumtio D. Virginis. 2. Origo Rosarii. 3. Reliquiae S. Juliani. 4. Martyrium S. Sebastiani. 5. Obitus S. Josephi. 6. Martyrium S. Placidi. 7. Triumphus S. Benedicti. Pinacotheca eius Lambacensis. Caena eius Dominica Lynciana. Martyrium S. Barbarae. Imago Crucifixi. Dolores B. Virginis. Salisburgi Baptismus Christi. Imago D. Virginis. Obitus eiusdem. Ratisbonae Martyrium S. Haymerani. Antonius de Padua. Paulus et Antonius. Inventio Crucis. Viennae crucifixio Domini. Josephi cum filiolo. Desponsatio Mariae cum Josepho. Fuga Christi in Aegyptum. Historia de Christo inter Doctores in templo sedente. Historia demissi caelitus Spiritus S. Waldhusii. Extremum iudicium. Omnia consummat Sandrartius, inque arte semper proficit. Opera illius alia; Crucifixio Domini. Martyrium Petri et Pauli. Et altare eiusdem templi summum. Tabula Altaris maximi in Templo S. Caietani Monacensi. Uxoris illius primae obitus, et matrimonium eius secundum. Larem Norinbergam transfert. Scripta eius in lucem edita. In ordinem Palmiferum suscipitur. Opera eius Lambacensia ulteriora. Ultimum opus eius Extremum iudicium.
Autor Vitam propriam describere recusat.NE magnus iste Artis Pictoriae in Germania post tumultus bellicos Restitutor plane maneret intactus in Opere hoc Academico, nostrum fuit, qui sanguine non minus, quam Gratitudinis obligatione eidem tantopere devincimur, tumultuario saltem ordine quaedam ab ore ipsius carptim hausta de Vita et operibus eius corradere, et Appendicis quasi loco huc subnectere. Quamvis enim in aliorum gratiam magnis sumtibus tam splendida ediderit Opera Academiae pictoriae Germanicae; Architecturae; Sculpturae; Iconologiae Deorum; Sculpturae Veteris Admirandae, tandemque Academiae huius Latinae: in sui gratiam tamen, obstante modestia, quicquid rogando urgeretur, ne tantillum quidem conscribere voluit, ne laudes debuccinare videretur proprias.
Maiores et Parentes eius.Originem autem trahit ab antiquissima nobilissimaque familia Wanguetiorum in Comitatu Artesiae quondam celebrium, qui deinde sub nomine Sandrartiorum innotuere, iamque circa annum 1078. pro Nobilibus fuere agniti: unde et iam circa annos 1371. 1418. et 1423. Sandrartii quidam magno resplenduerunt honore, testante Johanne Carpentario in historia sua Genealogica anno 1662. Lugduni Batavorum impressa: item Viro celeberrimo Del Roy Leodiensi. Abavus autem eius Johannes Sandrartius Montibus Hanovianis domicilium habens, ingenio et fortitudine tam nobilis erat, ut ab Alexandro VI. Pontifice Romam evocatus cohorti praeficeretur Praetorianae, confirmata insuper nobilitate eius per investituram duarum Dynastiarum de Lescaille et Fay: ubi etiam per aliquot annos larem habebat; ducta interea uxore Maria Rengallia, e qua duos suscipiebat filios Johannem et Georgium.
Quamvis deinde Romam ad supradictum officium suum regressus post aliquot annos fato ibidem fungeretur, anno nimirum 1509. ubi splendida quoque honorabatur sepultura.
Filius eius natu maior Johannes Sandrartius Canonicus erat et Doctor Theologiae, tandemque Decanus Nobilium Virginum Montensium ad St. Waudre, in quorum templo, ad columnam ante Altare chori Epitaphium eius anno 1538. erectum adhuc visitur.
Alter illius filius Georgius Sandrartius in plena supradictorum Bonorum possessione iure haereditario permanebat: quamvis ob subsecutos tumultus bellicos eadem postmodum insigniter devastarentur.
Filius Georgii huius natu maior Johannes in lucem editus fuit Montibus anno 1524. ductaque uxore Juliana Pressia, septem generabat liberos, Jacobum, Johannam, Johannem, Petrum, Catharinam, Laurentium et Franciscum.
Inter hosce Laurentius Sandrartius Montibus natus; anno 1597. Valentianae uxorem ducebat Antonettam de Bodeau, Domini Jacobi de Bodeau et Dominae Collectae le Grand filiam: cum qua ob adauctos belli motus patriam tandem deserens Francofurti ad Moenum domicilium constituebat, ubi liberos quoque ex ea suscipiebat, Petrum, Jacobum, Laurentium, Joachimum, Mariam, Emanuelem, Antonettam, et Jonam: e quibus Joachimus hicce noster in lucem editus est anno 1606. die Maii 12. post tertiam matutinam.
Educatio eius.Hic cum in tenera iam aetate non rudimenta saltem Scholarum ordinaria, sed et aliquot linguas exoticas facili Minerva addidicisset, ad diagraphicen autem singulari inclinaret affectu, ut inter ipsa exercitia Scholastica integros typos tam Chalcographicos quam Xylographicos calamo